Hoe is het Roemenië werk tot stand gekomen, het verhaal van Theo Daamen.
In december 2009 ben ik in Roemenië voorgesteld aan David MC Guire bij wie ik ruim anderhalve week heb gelogeerd. Deze man verzorgt voedselpakketten, stookhout, bouwt huisjes en evangeliseert. Het was over het algemeen -19 graden overdag. Ik ben in dorpjes geweest waar veel roma’s wonen. Ik zag daar enorme armoede en was daar emotioneel door geraakt zeker ook toen ik in hun woningen kwam, dat zijn meer krotten dan dat je het een huis kunt noemen. Veel gesprekken gehad met David en ook soms geholpen met het huis wat hij aan het bouwen was waar Reluh in zou komen te wonen. Ik was bij het uitdelen van de voedselpakketten en stookhout rondbrengen en was in de Manna kerk waar er schoenendozen met cadeau ’s er in werden uitgedeeld. Ook heb ik bij Veritas activiteiten gedaan. Veritas is een stichting die kinderen en jong volwassen opvangt en een warme maaltijd geeft omdat ze thuis vaak niet te eten krijgen omdat er geen geld voor is. Hier heb ik Liviu Tudosie ontmoet en veel indrukken opgedaan.
In 2010 ben ik 5 keer teruggegaan naar o.a. David. Hem heb ik geholpen met huisjes bouwen. Bij Veritas geweest om daar hand en spandiensten te doen. Zo kreeg ik een vriendschappelijke band met David, Liviu en de mensen bij Veritas. In deze tijd kreeg ik zelf het idee om ook een schoenendoosproject op te starten en dan voor de jeugd bij Veritas. Zo gezegd zo gedaan. Dit project kenbaar gemaakt in de kerk van de Nazarener in Purmerend. Marianne Schepers van basisschool de Vlieger deed ook mee. Ik had zelf een bus camper VW T3. Gelukkig kon ik een aanhanger lenen en ben ik in december 2010 naar Sighisoara gereden met de schoenendozen en andere cadeau ‘s. De tieners vonden dit zo enorm mooi, dat er iemand uit Nederland speciaal voor hun daar naar toe is gekomen. Ook met hun kreeg ik een hele leuke band en ben dit blijven doen. Vervolgens ging ik meerdere keren per jaar naar Sighisoara om daar te helpen en de hulp aan hen uitbreidde. Dit maakte ik ook kenbaar in de kerk. Door mijn enthousiasme zijn er op een gegeven moment 2 mannen, Bas en Martijn, uit de kerk naar me toegekomen om aan te geven dat ze graag een keer mee willen maar ze willen wel wat constructiefs doen. Ik heb contact opgenomen met David en Liviu en legde hun dit voor en zo kwam ik in de wijk Stephan Cel Mare terecht. Liviu nam me mee naar een gezin die met 9 personen in een krot van 4 meter bij 4 meter wonen. De vraag van Liviu kwam of wij wat voor hun konden betekenen. Weer terug in Nederland heb ik dat aan de mannen Bas en Martijn voorgelegd en ze waren enthousiast. We hebben een kamer van 4 x 4 er aangebouwd en het dak vernieuwd. Dit was zo goed bevallen dat er een bouwteam en de stichting Joyce is ontstaan. Inmiddels hebben we als team al ruim 15 huizen tot nu toe gebouwd.